تراکتور و ساختار آن

تراکتور

تراکتور

تراکتور برای کشاورزی

تراکتور یکی از قدیمی‌ترین ماشین‌های مولد نیرو است که در کارهای کشاورزی به کار گرفته شده‌است.

روز به روز، ساختمان این خودرو تکمیل‌تر می‌شود.

قدرت کار تمام تراکتورها با هم برابر نیست. امروزه متناسب با هر کاری، تراکتور ویژه آن ساخته شده‌است.

تراکتور از متداول‌ترین ماشین‌های کشاورزی است.

در تمام نقاط دنیا کم و بیش از این خودرو استفاده می‌شود.

پیشینه تراکتور ها 

پیدایش ماشین‌های کشش (تراکتورها) به شکل امروزی در حدود ۱۵۰ سال قبل آغاز شد.

نمونه‌های اولیه تراکتورها در واقع گاوآهن‌هایی بودند که به موتور بخار مجهز شده بودند.

بعدها نمونهٔ امروزی تراکتورها که با موتور بخار کار می‌کردند به وجود آمدند.

این موتور بخار برای آنکه کار کند به مقادیر زیادی آب یا زغال سنگ نیاز داشت؛ بنابراین این تراکتورهای اولیه بسیار بزرگ بودند و نیاز به مراقبت و نگهداری زیادی داشتند به‌طوری‌که گاهی برای به حرکت درآوردن و استفاده از یک تراکتور موتور بخاری به ۱۵ نفر کارگر نیاز بود.

این مدل‌های اولیه تراکتور دارای چرخهای بسیار بزرگ فلزی بودند که می‌توانستند وزن بسیار زیاد تراکتور را تحمل نمایند.

البته فلزی بودن چرخهای تراکتور باعث کاهش سرعت ماشین می‌شد.

با این حال این تراکتورها تا اوایل قرن ۲۰ میلادی متداول و مرسوم بودند.

تراکتور

ساختمان تراکتور

تراکتورها را می‌توان به چهار دستهٔ کلی دو چرخ متحرک، دو چرخ متحرک مجهز به پولوس قفل کن، چهار چرخ متحرک و چرخ زنجیری تقسیم کرد.

شکل کلی تراکتورها بدین صورت است که دو چرخ پهن و بلند بر روی محور عقب و دو چرخ کوتاه و باریک بر روی محور جلو نصب می‌شوند و موتور در جلوی کابین راننده قرار دارد.

این ساختار از زمان شکل‌گیری تراکتورها تاکنون به همین صورت بوده‌است.

امروزه از اتاقک‌هایی جهت تأمین راحتی و ایمنی راننده استفاده می‌شود.

در مناطقی مانند درهٔ مرکزی کالیفرنیا که اکثر زمین‌ها شنی هستند، تراکتورهای چرخ زنجیری از محبوبیت بیشتری برخوردار بوده و هستند؛ چرا که به دلیل وجود چرخ‌های زنجیری عمل کشش و شناوری بهتر صورت می‌گیرد.

مانوردهی به این‌گونه تراکتورها توسط کلاچ صورت می‌گیرد، بدین صورت که در زمان چرخیدن به سمت راست، کلاچ، انتقال قدرت به چرخ زنجیری سمت راست را قطع کرده و موجب چرخیدن تراکتور می‌شود.

انتقال قدرت

در اکثر تراکتورهای اولیه از گیربکس دستی استفاده می‌شد که ضرایب دنده متفاوتی داشتند.

این گیربکس‌ها معمولاً بین سه تا شش دنده داشتند که دنده‌های سبک‌تر برای سرعت‌های بالاتر و دنده‌های سنگین‌تر برای گشتاورهای بالا و در زمین‌های کشاورزی استفاده می‌شد.

قدرت موتور از گیربکس مستقیم به چرخها نمی‌رسد و قبل از آن به کاهنده نهایی می‌رسد، کاهنده نهایی موجب کاهش دور و افزایش گشتاور می‌شود و در نتیجه قدرت کشش تراکتور بالاتر نیز می‌رود.

کاربرد

از تراکتور در بسیاری از کارهای کشاورزی مانند:

شخم زدن، درو کردن، دندانه زدن، تسطیح، بذر افشانی، نرم کردن خاک، سم پاشی، بارکشی و… استفاده می‌شود.

برای بکارگیری و استفاده نیروی ایجاد شده توسط تراکتور یک سری پیش‌بینی‌ها در نحوه ساخت این وسیله انجام شده‌است.

در پشت این وسیله شفت PTO تعبیه شده‌است.

این شفت علاوه بر یدک کشیدن گاوآهن یا دیسک، مانند گاردان وظیفه انتقال حرکت دورانی را نیز به عهده دارد که در برخی از ادوات کشاورزی، مانند روتوری‌ها استفاده می‌شود.

از تراکتورها برای کارهای دیگر نظیر حمل و نقل نیز استفاده می‌شود.

حتی اگر هیچ باری هم به تراکتور متصل نباشد، حداقل این وسیله می‌تواند خود راننده را جابجا کند.

کاربردهای تراکتور را می‌توان به صورت زیر برشمرد.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *